Valerius De Saedeleer (Aalst 1867 - Leupegem (Oudenaarde) 19 | Galerie Oscar De Vos

Valerius De Saedeleer

(1867-1941)

Molen in de winter

Ca. 1930
Olieverf op doek
40.5 x 51 cm (16 x 20 ¹/₈ inches)
Getekend rechtsonder: Valerius De Saedeleer

Getekend rechtsonder: Valerius De Saedeleer

CONTACTEER ONS

Literatuur

- Milo, J., Valerius de Saedeleer (Bruxelles: Cahier de Belgique/Dietrich & Cie, 1934).
- De Ridder, A., Valerius de Saedeleer en Zuid-Vlaanderen (Antwerpen: Die Poorte, Oude-God, 1937-38).
- Eemans, M., "Valerius De Saedeleer," onuitgegeven licentiaatsverhandeling (Ghent: UGent, 1975).
- Van Hecke, H., Gesprekken met Valerius de Saedeleer (Brugge/Utrecht: Wiek Op, 1943).
- Walravens, J., Valerius de Saedeleer (Antwerpen: De Sikkel, 1949).
- Van Kerckhoven, G., De Vlaamse Ardennen in de voetsporen van Valerius de Saedeleer (Oudenaarde: Stad Oudenaarde, 1998).
- Boyens, P. & V. Van Doorne, Valerius De Saedeleer. De tuin der afwezigen (Tielt/Deinze: Lannoo/MuDeL, 2006).
- Van der Giessen, B., A. van Lienden & M. Windhausen (red.), Valerius de Saedeleer, Gustave Van de Woestyne. Bevriende meesterschilders (Spanbroek: Scheringa museum voor realisme, 2008).
- Denewet, L., "Molenecho's: Etikhove (Maarkedal)," www.molenechos.org/verdwenen/molen.php?AdvSearch=3196, 11 mei 2013 (laatst geraadpleegd op 3 juli 2023).
- Bourdeaudhui, J., Valerius De Saedeleer (Maarkedal: Heemkundige Kring, 2014).

Description

Na de oorlogsjaren vestigde Valerius De Saedeleer zich in 1921 in Etikhove, op de top van de Bossenareheuvel. De kunstenaar titelde zijn nieuwe thuis Villa Tynlon, een rechtstreekse verwijzing naar de voorbije ballingsjaren in Wales. Van op de heuvel had de kunstenaar een schitterend uitzicht over de omgeving, tot de verten van de horizon. Op dit schilderij met het golvend sneeuwlandschap wordt links het beeld ingenomen door een heuvelrug met een standaardmolen.

Het vergezicht met in de realiteit een complex samengaan van heuvels en dalen, maakt het onderwerp uit van dit schilderij. Een meesterhand is te zien in de manier waarop de ruimte perfect geordend is. Het landschap verglijdt naadloos van de ene zone in de andere. Tegenover het land staat de onpeilbare lucht, die zijn bruingrijs avondlicht afstraalt. Er is vaak gewezen op de verwantschap van de winterlandschappen van De Saedeleer met deze van Pieter Bruegel I. Beide kunstenaars hadden een voorliefde voor het panorama, het landschap als geordend vergezicht ook. Een bijzonder verfijnde techniek verbindt hen, evenals de kwaliteit om het detail weg te laten en, door de synthese, de grootsheid van de natuur te benadrukken. De Saedeleer daarentegen legde geen sociale boodschap in zijn werk. Voor hem primeerde de suggestie van een onpeilbare natuur. Hij zocht naar een manier om het diepere zijn van de natuur weer te geven, en zocht naar de eeuwige waarden ervan. Door het landschap uit te zuiveren maakte hij er een volmaakt panorama van, dat tijdloosheid en eeuwigheid uitstraalt. De molen die de voorgrond uitmaakt, keert in verschillende schilderijen uit deze periode terug. De Saedeleer plaatste het steeds op een andere manier, op zoek naar de ultieme compositie. In zijn meest klassieke vorm, zoals hier, is de molen één geworden met de onwrikbare rust van het landschap, in een winterse stilte die de volledige natuur overspant.

Dit vind je misschien ook leuk