Albert Servaes

(1883-1966)

Zonsondergang in sneeuwlandschap

1942
Olieverf op doek
64,5 x 82 cm (25 ³/₈ x 32 ¹/₄ inches)
Gesigneerd en gedateerd rechtsonder: a.servaes / 1942

Gesigneerd en gedateerd rechtsonder: a.servaes / 1942

CONTACTEER ONS
Literatuur
- Stubbe, A. "Albert Servaes en de eerste en tweede Latemse kunstenaarsgroep" in: Keurreeks van het Davidsfonds, no. 63 (Leuven: Davidsfonds, 1956).
- Boyens, P., Sint-Martens-Latem. Kunstenaarsdorp in Vlaanderen (Tielt: Lannoo, 1992), 295-309.
- De Smet, J., Sint-Martens-Latem en de Kunst aan de Leie (Tielt: Lannoo, 2000), 184-190.
- Haesaerts, P., Sint-Martens-Latem. Gezegend oord van de Vlaamse kunst (Brussels: Arcade, 1966), 202-231.
- Hoozee, R., D. Lampens, P. Baudson e.a., De eerste groep van Sint-Martens-Latem 1899-1914 (Brussels: KMSKB, 1988), 109-124.
- Schoonbaert, L.M.A., Albert Servaes (Tielt: Lannoo, 1984), 106-121, vgl. "Leielandschap" p. 111, 115. ​
- Storme, J., Albert Servaes, retrospectieve tentoonstelling, cat. (Bruges: Groeninge museum, 1961) (vergelijkbaar schilderij van onderwerp en kwaliteit).
Description
Aan de vredige oevers van de Leie in Sint-Martens-Latem ontstaat het Vlaams expressionisme, als krachtig antwoord tegen het zonnige luminisme van Emile Claus en zijn talloze navolgers. Naast het ingetogen symbolisme van Gustave Van de Woestyne en George Minne gaat Albert Servaes vanuit zijn houten barak op zoek naar een indringende vertolking van de versleten christelijke iconografie. In krachtige lijnen en eenvoudige composities komt hij tot de essentie van het geloof. Deemoed en medelijden doordesemen zijn godsvruchtig werk. Naast zijn diepreligieuze taferelen zet hij de eenvoudige boer flink in de verf, zaaiend en oogstend.
Tijdens de winter blijft de landmens in zijn boerderij en ligt er enkel kille stilte over de akkers. Met brede toetsen borstelt Servaes weidse sneeuwlandschappen waarin ontbladerde bomen en hoekige boerderijen als zwarte schimmen roerloos aan. 
In 1920 schildert hij in twaalf taferelen een religieuze levenscyclus, van geboorte tot overlijden. Van een zonnig geel verglijdt het naar een winters grijs, met als finaal punt een droefgeestige lijkstoet in putje winter. Later herneemt hij diverse thema's uit de cyclus in afzonderlijke schilderijen. Steeds blijft het grauwe sneeuwlandschap het verstilde decor voor het heengaan. (F. Huygens)
Dit vind je misschien ook leuk

Zonsondergang in sneeuwlandschap