César De Cock

Geboren als zoon van een kleermaker, brak voor César en zijn broer Xavier een moeilijke periode aan na de vroege dood van hun vader. Ondanks de precaire financiële situatie zette César door en volgde het avondonderwijs aan de Gentse Academie voor Schone Kunsten. In dezelfde periode volgde hij les aan het stedelijke conservatorium waar hij in 1840 de tweede prijs viool behaalde. Toen stond zijn beroepskeuze nog niet definitief vast. Als violist was hij actief aan het Grand Théâtre en als zanger in de Sint-Baafskathedraal en de Sint-Jacobskerk. Het was ook als muzikant dat hij in de eerste tijd in Parijs aan de kost kwam.

Als kunstenaar debuteerde hij in 1844 op de salon van Gent. Maar het plaatselijke tentoonstellingsleven maakte geen grote indruk op de kunstenaar. Artistiek was hij nog steeds op zoek.

In de jaren 1850 trok hij voor het eerst naar Barbizon, en pas daar kreeg zijn visie vorm. Volgens de traditie was hij er de “benjamin” van Corot. In elk geval verbleef hij regelmatig in de afspanning van Ganne in Barbizon, het toevluchtsoord van tal van Barbizonschilders. Zoals bij zijn broer eveneens het geval was, vormde Barbizon geenszins het eindpunt. César reisde regelmatig naar Normandië. De zomers bracht hij doorgaans door in Gasny aan de Epte. Tot 1880 verdween De Cock omzeggens uit het Belgische kunstmilieu; alleen de Franse en de Parijse kunstscène bij uitstek droeg zijn interesse weg. In 1865 kocht de Franse Staat op de Parijse salon zelfs een doek van hem.

Als landschapschilder werkte César De Cock vooral voor een Parijs’ publiek. In België nam hij slechts sporadisch deel aan de plaatselijke salons. Pas na een succesrijke Parijse carrière vestigde hij zich opnieuw in zijn geboortestreek. In tegenstelling tot Xavier verkoos hij in 1880 zijn geboortestad boven Sint-Martens-Latem als vaste verblijfplaats. Zoals zijn broer bleef César tot op hoge leeftijd actief.