Baadster

In dit verfijnde beeld toont George Minne zijn uitzonderlijke beheersing van vorm, proportie en beweging. De gestileerde vrouwelijke figuur strekt zich uit in een sierlijke, bijna gekrulde houding, met de armen boven het hoofd geheven. Haar pose is elegant en introvert, met een zekere tederheid die verwijst naar een intiem moment van lichamelijke beleving of verstilling.

De Baadster bezit een sensuele maar beheerste uitstraling. Slanke lijnen en subtiele welvingen suggereren kwetsbaarheid en evenwicht, met een tastbare liefde voor de menselijke vorm. Waar Minne’s vroegere werk vaak doordrongen is van spirituele lading en symboliek, is deze sculptuur wereldlijker van aard: verfijnd, aards, en gericht op vormelijke schoonheid.

Deze versie uit 1928 gaat terug op een model uit 1913 en weerspiegelt een artistieke evolutie bij Minne. De invloed van de Art Nouveau, ooit prominent in zijn werk, maakt hier plaats voor een meer klassieke vormentaal met echo’s van Art Deco. Zoals zijn Franse tijdgenoot Antoine Bourdelle blijft Minne trouw aan de principes van anatomie en proportie, zonder zijn persoonlijke poëzie te verliezen.

Opvallend is de zachte, warme benadering van het vrouwelijke naakt, een zeldzaam onderwerp in zijn oeuvre. Meer dan vroeger ligt het accent hier op sensualiteit en elegantie. De vorm is tot zijn essentie teruggebracht: ingetogen, maar met diepe zeggingskracht. Zelfs als kleine sculptuur is dit beeld allesbehalve decoratief. Het toont Minne’s vakmanschap in drie dimensies en blijft overtuigen door zijn subtiele intensiteit.

Het Kunstmuseum Den Haag bezit hetzelfde onderwerp in brons, inv. 0330243.

Hoozee, R., M. Tahon-Vanroose & A. Alhadelf, George Minne en de kunst rond 1900, tent.cat. (Gent: MSK, 1982), pp. 248-249, no. 211 (ill. van ander exemplaar).
Van Puyvelde, L., George Minne (Bruxelles: Cahier de Belgique, 1930), no. 97, pl. 119 (ill. van een ander exemplaar).